– Det vi trenger i dag er sann bibelsk vekkelse. Den hører sammen med forkynnelsen av Guds hellige lov, der menneskets stilling avsløres og samvittigheten rammes. Da stilles vi ansikt til ansikt med at bibelens Gud er en hellig Gud.
– Når en opplever frafallstider er det fristende for Guds folk å synke hen i pessimisme og motløshet. Bibelen sier derimot at «Gud gav oss ikke motløshets ånd».
John Peder Samdal er født i Stavanger i 1977 og flyttet med familien til Åkra på Karmøy i 1985. Årene 1993-1996 gikk han på Tryggheim videregående skole på Nærbø, før han hadde et år på Bibelskolen i Grimstad. Der traff han Lena, de giftet seg i 1999 og har 4 barn.
«Sjå, det vart eit stort jordskjelv. For ein Herrens engel steig ned frå himmelen, gjekk fram og rulla steinen til side og sette seg på han. Han var som lynet å sjå til, og kleda hans var kvite som snø. Dei som heldt vakt, skalv av redsle for han, og dei vart liggjande som døde.» Matt 28:2-4 Slik fortel Skrifta om kva som skjedde påskemorgon.
«Vi var bare kristne i navnet». Det er Gonzalo Ascarrunz (53) som sier dette når han forteller om sin oppvekst. Han er nå leder for Lekmannsmisjonen sitt litteraturarbeid, Såmannen (Asociación El Sembrador), i Bolivia.
Intervju med Carmen Ascarrunz av Dag Rune Lid Jeg hadde lest Bibelen tre ganger, fra 1. Mosebok til Johannes åpenbaring, men alltid så jeg bare en fryktelig Gud. Derfor fortonte det seg nærmest som fantasi da jeg begynte å lese andakter av Rosenius. Det kunne ikke være sant at Jesus hadde vasket meg ren, gjennom sin død.
«La Kristi ord bo rikelig i hjemmet!» Det er Sara Heian som sier dette. Hun var initiativtakeren til barnebladet Nøkkelen som har vært utgitt av Lekmannsmisjonen siden januar 2019.
Det katastrofale hadde skjedd. Han som dei hadde satsa livet på, han som dei trudde skulle forløyse landet deira frå fienden – var borte. Då han vart arrestert, hadde dei alle rømt. No var han dømt til døden – og krossfest på brutalt og forferdeleg vis.
Det var juleafta i 1999, og om morgonen ringde telefonen. Det var ein god ven som ringde. Han kunne fortelje at ein ungdom frå bygda, som eg kjende godt, hadde omkome i ei bilulykke saman med ein kamerat på veg heim frå Kongens Garde.
Tidleg på sommaren var eg ein tur opp i lia der eg bur, og eg kom over ei stor og høg bjørk som hadde rotvelta. Stormen hadde herja. Med seg i fallet hadde den også teke fleire mindre trær. Eg tykte det var vemodig å sjå. Eit så stort og fint tre, og så hadde det enda slik. No gjekk det mot død.
Kopirett © 2025