Ragnar Opstad

«Altså, liksom éin manns fall vart til fordøming for alle menneske, såleis vart og éin manns rettferdige gjerning til livsens rettferdiggjering for alle menneske.» Rom 5:18

Då Jesus uttala orda «det er fullført», då var alt det ordna som gjeld vår frelse, alt det som vi treng. Alt som skulle gjerast, var gjort.

Desse orda vart sagt til hyrdingane jule-natt. Dei same orda er like aktuelle i dag. Herren er den same. Ordet er det same. Desse to orda: «I dag», står fast. «I dag er det født dykk ein frelsar…»

Bibelen lærer at det er ei evig fortaping. Denne sanninga må forkynnast i tale og skrift i håp om at kvar ei ufrelst sjel kunne vakna opp for alvoret med å vera menneske. Livet har to utgangar, evig frelse eller evig fortaping. Predikantar, prestar og biskopar byssar folket i svevn. Fortapinga blir fornekta eller ikkje tala over.

«Dykk òg, som før var framande og fiendar av sinnelag, i dykkar vonde gjerningar, har Gud nå forlikt med seg sjølv i kjøtslekamen hans ved døden, for å stilla dykk fram for sitt åsyn,- heilage, ulastande og ustraffelege, om de berre held ved i trua, grunnfeste og faste, og ikkje lét dykk rikka frå den vona evangeliet gjev.» Kol 1:21-23

Det er bare i Kristus vi virkelig er hellige. Dette uttrykker Martin Luther så sterkt og tankevekkende, når han utlegger teksten fra Romerbrevet 12:13:

«Men då dei høyrde dette, stakk det dei i hjarta.» Apg 2:36-37